Je hebt vast ooit wel eens een sprintje moeten trekken naar de volumeknop van je geluidsinstallatie omdat het ene nummer veel harder is dan de andere. Dit niveauverschil is vooral goed hoorbaar als je nummers van de laatste tien jaar vergelijkt met nummers van vijfentwintig jaar geleden of ouder. Dit komt doordat er al jaren een wapenwedloop gaande is waarin muziekproducenten elkaar proberen te overtreffen in luidheid. Deze wapenwedloop is inmiddels beter bekend als de Loudness War. De strijd heeft onlangs een interessante wending genomen. Meer daarover lees je hieronder.Loudness War: hoe hard is hard genoeg?

Hard, harder, hardst

Begin jaren negentig ontdekten muziekproducenten dat compressors en limiters dankzij de komst van digitale audio veel verder gepusht konden worden dan voorheen mogelijk was met vinyl en tape. Door met een compressor of limiter de pieken af te kappen kan het RMS-niveau worden opgeschroefd terwijl de pieken netjes onder de 0 dB blijven. Het RMS niveau is een soort gemiddelde wat in tegenstelling tot het piekniveau redelijk overeenkomt met hoe luid we de muziek ervaren. Omdat op de radio nummers gelijk werden getrokken aan de hand van de luidste pieken, oftewel peak-normalisatie, werd het voor muziekproducenten interessant om die pieken een beetje te snoeien. Op die manier werd hun hit immers harder afgespeeld dan die van de concurrent. Maar de concurrent had precies het zelfde idee…De rest is geschiedenis.

loudnessnorm

Give peaks a chance

Je kunt natuurlijk moeilijk de hele muziekindustrie opleggen dat ze hun producties minder hard moeten afleveren, dat valt niet te handhaven. Daarom zijn platforms zoals Spotify, iTunes en YouTube met iets veel slimmers gekomen. Ze hanteren namelijk een zeer conservatief geluidsniveau als doel. Van alle nummers wordt het gemiddelde geluidsniveau over het hele nummer berekend. Als dit gemiddelde boven hun ideale geluidsniveau ligt wordt het nummer automatisch zachter gezet. In plaats van peak-normalisatie gebruiken ze dus loudness-normalisatie. Extreem comprimeren en limiten om de muziek harder te maken heeft dus geen zin meer.

In de praktijk

Sinds er loudness-normalisatie wordt toegepast door een aantal grote muziekaanbieders zijn er al meerdere artiesten geweest die hier op in spelen. Bekende voorbeelden zijn Get Lucky van Daft Punk en Uptown Funk van Mark Ronson en Bruno Mars. Beide nummers zijn een stuk zachter en dynamischer dan je in de regel tegenkomt in de Top 40 maar geen mens die hier over klaagt. Sterker nog: het waren allebei enorme hits en bij zowel consumenten als audio-professionals viel op hoe goed de nummers klonken.

Voor de gevorderden

Als je zelf je eigen muziek mixt en mastert zou dit wel eens een leerzaam experiment kunnen zijn: Open een van je eigen producties in je DAW en exporteer twee versies. Versie A met forse limiting. Mik hier op een gemiddeld level van ongeveer tussen de -8 en -5 dB RMS. Dit zijn geen vreemde cijfers in de hedendaagse popmuziek. Voor versie B mikken we op een gemiddeld level van ongeveer -14 dB RMS. Zorg ervoor dat de pieken het volledige dynamische bereik blijven gebruiken. Het kan dus zijn dat je de compressors in je mix flink moet terugschroeven. Open beide versies vervolgens in iTunes en zet in eerste instantie de soundcheck-functie in je preferences uit. Deze functie trekt alle muziek naar een gemiddeld niveau van ongeveer -16 db RMS. Zonder de soundcheck-functie zal versie A een stuk vetter lijken dan versie B omdat versie A veel harder uit je speakers komt. Door nu de soundcheck functie weer aan te zetten hef je dat verschil in volume op. Let eens op de drums en percussie. Let eens op de kick en op de bas. Welke versie vind je nu beter klinken?

Zie ook

» 5 manieren om je mix harder te laten klinken

10 reacties
  1. Marco Raaphorst schreef:

    De Nederlander Eelco Grimm (ook grote man achter EBU normering) heeft in dit kader voor TIDAL een onderzoek gedaan. Hij onderzocht hiervoor 4,2 miljoen albums (!) op dynamiek. Zie mijn blog:
    https://marcoraaphorst.nl/50588/onderzoek-luidheid/

  2. Ron schreef:

    Ik erger me al tijden aan het kapotproduceren van perfecte audio.
    Het album van Waylon – Seeds klinkt zoals het moet maar de nieuw van Kensington bijvoorbeeld is helemaal platgeslagen qua audio, ik heb hem teruggestuurd naar waar deze vandaan kwam. Zonde want daardoor mis ik wel het album maar het is helaas niet om aan te horen. Ook het album van Harry Styles is niet om aan te horen, het is één brei van geluid zonder dat er maar iets van dynamiek inzit.

    • Beste Ron,

      Het is inderdaad jammer dat er ondanks de normalisering die de meeste streaming platforms toepassen nog steeds dit soort onnodig platte producties worden uitgebracht. Klein lichtpuntje: Spotify heeft vorige week aangekondigt dat ze de loudness target gaan verlagen van -11 LUFS naar -14 LUFS. De platen van Kensington en Harry Stiles zijn daarmee natuurlijk niet gered maar hopelijk nodigt deze beslissing van Spotify wel uit om de toekomstige platen minder te limiten.

  3. Arjen Kruisman schreef:

    Complimenten voor de schrijver van dit artikel, het probleem wordt helder uiteengezet.

    Smaakvol gedoseerd zijn limiting en compressie artistiek in te zetten. Maar hypercompressie is doodvermoeiend op een transparante set. Het is jammer dat veel goede popmuziek doodgedrukt is en daarom niet het aanschaffen waard. Ik hoop dat meer mastering engineers en consumenten gaan begrijpen dat een dynamisch geluid de geluidskwaliteit veel sterker bepaalt dan de keuze voor mp3, cd of high res. Maar nu reken ik even buiten factoren als marktwerking, macht, gewenning en commercie…

  4. Leon schreef:

    ‘forse limiting’ is natuurlijk iets heel anders dan ‘zorgvuldig masteren’…

  5. Chrisjockey schreef:

    Jammer alleen dat Spotify de eigen reclamespotjes vele dB’s harder uitzend dan de muziek.
    Loudness nivelleren kan je zelf ook doen met je muziek database. Gebruik hiervoor MP3Gain werk fantastish.

  6. Door gebruik van digitale compressie wordt de productie pompend en zuigend en is op een goede afluisterset het product niet fijn om te horen. Dan maar niet het hardst, maar goed rake klappen op snares e.d.
    Om eerlijk te zijn vindt ik dat het niveau van masteren in Nederland hard achteruit is gegaan.
    Geluid moet zijn als je mindsetting! Gewoon open!!

  7. Ruud schreef:

    Ik nam een poosje geleden een hardrock band op en gebruikte daarbij ‘milde’ compressie, en heb het geheel genormalized tot -0,5 dB.
    Het klonk al als een ‘muur’ van geluid, maar een paar dagen later kreeg ik toch de klacht dat ze de volumeknop wat verder open moesten draaien dan bij ander materiaal. OK, geen probleem! Ik maakte een nieuwe versie die werkelijk helemaal ‘plat’ gecomprimeerd was. “Jaaaa, dit is lekker!”, was de reactie…

    • Beste Ruud,

      In dit soort gevallen kun je de klant altijd aanraden om de dynamische versie en de platte versie met elkaar te vergelijken in iTunes met de Sound Check functie ingeschakeld. Het kan zijn dat ze dan nog steeds de platte versie beter vinden klinken. Veel mensen zijn gewend geraakt aan hypercompressie.

Laat een reactie achter