Tweet
Wegens het verdwijnen van dit topic met het leeghalen van het forum;
Aztek DJ Robo MKII
Aztek heeft een gat in de markt van budgetscanners geboord door de DJ Robo te ontwikkelen. Deze scanner, een kopie van de Martin MX-1 en MX-4, is door vele drive-in shows en LJ’s geaccepteerd als ideale budgetvervanger van eerder genoemde scanners. Doordat zijn buitenkant de frisse en moderne uitstraling van de Martin-versie heeft, en de binnenkant toch degelijk is opgebouwd, zorgt Aztek er voor dat deze scanner zich zeer populair heeft gemaakt in lichtjesland.
Wanneer we de DJ Robo vergelijken met andere scanners die populair zijn, zoals bijv. de Dynamo en Winner van JB-Systems, zien we dat deze scanner zich netjes geplaatst heeft. Mede door het losse kleuren- en gobowiel dat deze scanner heeft en de 250 watt halogeenpit die binnenin zit, wordt de Dynamo al snel aan de kant geschoven. Deze beschikt namelijk over een minder sterke 100 watt pit en heeft een gecombineerd kleuren- en gobowiel. Hierdoor word je iets beperkt in het maken van creatieve chases.
Wanneer we de DJ Robo vergelijken met de Winner, wordt al gauw duidelijk dat er een redelijk prijsverschil is. Jammer is dat je qua stevigheid iets in moet leveren door de losse kop en de plastic body van de Aztek, maar de meeste scans worden netjes in een flightcase vervoerd, dus hier zal men geen problemen mee ondervinden. Tevens wordt duidelijk dat de Aztek net iets betere opties heeft. Zo zijn er op de Aztek een losse shutter, strobe en dimmer te vinden, die de Winner niet heeft. De Winner maakt gebruik van het gobowiel om te stroben, wat ik persoonlijk zeer lelijk vind. Tevens heeft de Aztek meer kleuren, maar helaas lijken sommige kleuren nogal op elkaar. Het is jammer dat er geen leuke tunnel-gobo in de DJ Robo te vinden is.
Toch vind ik zelf de Winner een klasse hoger, vooral door het prijsverschil in vergelijking met de DJ Robo. De Robo beschikt over leuke opties, maar de Winner wint als het gaat om duurzaamheid en stevigheid. Maarja, daar betaal je dan ook voor.
Maar wat heeft de Aztek verder onder de motorkap?
Allereerst kijken we naar de voorzijde, waar we een redelijk grote ventilator kunnen vinden. Deze is hard nodig om de trafo en halogeenpit een beetje af te kunnen koelen bij intensief gebruik. De opbouw van de scan is netjes te noemen, de plaats waar de lamp hoort te zitten is eenvoudig te bereiken door de kap er af te schroeven met een inbussleuteltje. Deze wordt meegegeven in de doos, evenals een kabel met eurostekker en schuko om de scan van elektriciteit te voorzien en een standaard XLR-kabel van een paar meter, zodat je direct aan de slag kunt.
Binnenin kunnen we zien dat er niet heel netjes is omgegaan met het inlijmen van de dichrokleurtjes op het kleurenwiel. Positief te noemen is wel dat er dichrofilters gebruikt worden om een stel mooie kleurtjes te laten zien, negatief is de manier waarop deze zijn ‘gemonteerd’. De kleurenflilters zijn namelijk met een iets te royale dot lijm vastgemaakt.
Het gobowiel was eenvoudig te maken, de contouren van de gobo’s zijn duidelijk te zien in het metalen gobowiel. Het is echter niet mogelijk om gobo’s te veranderen, of er nieuwe in te steken, aangezien het een volledig metalen plaat is.
Iets boven beide wielen zien we dat er een losse shutter aanwezig is. Deze zorgt er voor dat de lichtbundel doorgelaten wordt richting de lens, of geblokkeerd wordt.
Bij de kop kunnen we zien dat er twee stappenmotoren aanwezig zijn. Eentje voor de pan, de andere voor de tilt. Ik heb het idee dat overal dezelfde stappenmotoren gebruikt worden, maar durf dit niet met zekerheid te zeggen. Mocht het wel zo zijn, dan is het handig om deze te kunnen vervangen.
Wanneer we onder de spiegel kijken, kunnen we een verstelbare lens vinden. Deze kunnen we draaien, om de scherpte van de gobo’s in te stellen. Dit voorkomt dat je wazige gobo’s op de dansvloer krijgt. Door wat aan de lens te draaien kun je je gobo’s scherp stellen en een mooi effect bereiken.
Het aansluitpaneeltje van de Robo is een beetje krakkemikkig te noemen, wanneer ik een XLR-plug wil aansluiten kan ik de onderkant mee zien bewegen. Op zich geen ramp, maar het is irritant.
Tevens zijn de dipswitches niet even goed te bereiken, doordat deze nogal verzonken zijn op de printplaat die er voor zorgt dat alle DMX-adressen netjes lopen.
Verder is er een rood indicatieledje aanwezig die laat zien of er een DMX-signaal is, wanneer dit er is, zal dit ledje gaan knipperen. Zoals ik al een beetje had verklapt, is er DMX-in en DMX-out aanwezig zodat je je DMX-signaal netjes kan distribueren. Een functie die op vrijwel alle DMX-scans aanwezig is.
Wat ook leuk geweest zou zijn, maar niet aanwezig is, is een pan-invert, waardoor je je lichtbundels kunt laten kruisen. Dit effect, zoals onderstaande afbeeldingen weergeven, zijn nu alleen ‘software-matig’ te bereiken, door de scans apart in te programmeren en de DMX-waardes voor de pan te vergelijken. Wanneer je voor de ene waarde 255 invult, dien je voor de andere waarde 0 in te vullen om dit effect zo goed mogelijk te bereiken. De Winner, zoals bovengenoemd, kan dit wel, maar ik beschouw die scan toch als een klasse hoger, doordat deze scan ook een duitje meer kost.
Nu een kijkje naar de scan in werking. De licht-output van de scan is netjes te noemen, de lichtbundels van de scans prikken dan ook heel makkelijk door de bundels van mijn viertal PAR56 short spots heen. Met een pufje rook kun je heel mooi de contouren van de gobo’s zien, en de lichtbundels die door de ruimte jagen.
De snelle bewegingen van de stappenmotoren voor de spiegel zorgen er voor dat de lichtbundel per scan vlug de ruimte doorkruist, of juist langzaam wanneer je graag werkt met fade-time, voor een rustig effect.
Gobo- en kleurenwijzigingen vinden snel plaats, maar wanneer je té fanatiek bent en de kleuren of gobo’s steeds van 1 naar 15 laat springen en terug (rainbow-effect), kan het gebeuren het wiel doordraait en de gobo’s/kleuren opeens op een andere plaats staan. Een snelle reset zorgt er voor dat alles weer op de juiste plek komt te staan, maar deze manier van scrollen is niet best te noemen. Probeer dus in een chase niet teveel van kleur en gobo te veranderen, want het kleuren- en gobowiel vinden het al niet zo leuk, maar je publiek ook niet, want het oogt nogal druk.
De ingebouwde dimmer zorgt er voor dat de output van de scans begrensd kan worden, om een beetje mysterieus effect te kunnen bereiken. Van 0% naar 100% gaat redelijk snel voor een halogeenpit.
De strobe-functie van de shutter daarentegen is niet goed te noemen, na enkele seconden stroben met zijn compagnon die naast hem hangt, lopen ze al niet meer gelijk. Wanneer je op z’n snelst aan het stroben bent, valt het niet zo op, maar wanneer je de strobe gebruikt op een lager tempo, zijn de verschillen heel snel te merken.
De shutter-functie werkt wel naar behoren en is zeer snel en accuraat, de lichtbundel wordt binnen no-time geblokkeerd wanneer je van deze functie gebruik maakt.
De scan kun je eenvoudig in je truss te bevestigen, wanneer je een G-haak monteert aan de bijbehorende beugel. Het nadeel van de beugel is dat de aandraaipunten nogal zwak zijn, de scan wil dan ook liever naar voren hangen door het zwaartepunt. Een borgmoertje achter het aandraaipunt zorgt er voor dat de beugel goed blijft hangen. Nadeel is dan wel dat de beugel minder makkelijk te draaien is, maar dat moet je maar voor lief nemen. Tevens is het lastig draaien bij de beugel doordat de beugel te dicht bij de achterkant gemonteerd is.
Voor het geld kan ik niet anders zeggen dat dit een van de meest nette en bewezen budgetscanners is in zijn klasse.
De DJ Robo beschikt over meer opties dan zijn concurrentie, en mede daarom is de scanner zo populair onder vele lightjockeys, buurtcentra, discotheken, drive-in shows en wellicht nog veel meer organisaties die voor weinig geld een heel nette scanner zoeken met genoeg opties om een mooie lichtshow neer te kunnen zetten.
Aztek DJ Robo MKII
Aztek heeft een gat in de markt van budgetscanners geboord door de DJ Robo te ontwikkelen. Deze scanner, een kopie van de Martin MX-1 en MX-4, is door vele drive-in shows en LJ’s geaccepteerd als ideale budgetvervanger van eerder genoemde scanners. Doordat zijn buitenkant de frisse en moderne uitstraling van de Martin-versie heeft, en de binnenkant toch degelijk is opgebouwd, zorgt Aztek er voor dat deze scanner zich zeer populair heeft gemaakt in lichtjesland.
Wanneer we de DJ Robo vergelijken met andere scanners die populair zijn, zoals bijv. de Dynamo en Winner van JB-Systems, zien we dat deze scanner zich netjes geplaatst heeft. Mede door het losse kleuren- en gobowiel dat deze scanner heeft en de 250 watt halogeenpit die binnenin zit, wordt de Dynamo al snel aan de kant geschoven. Deze beschikt namelijk over een minder sterke 100 watt pit en heeft een gecombineerd kleuren- en gobowiel. Hierdoor word je iets beperkt in het maken van creatieve chases.
Wanneer we de DJ Robo vergelijken met de Winner, wordt al gauw duidelijk dat er een redelijk prijsverschil is. Jammer is dat je qua stevigheid iets in moet leveren door de losse kop en de plastic body van de Aztek, maar de meeste scans worden netjes in een flightcase vervoerd, dus hier zal men geen problemen mee ondervinden. Tevens wordt duidelijk dat de Aztek net iets betere opties heeft. Zo zijn er op de Aztek een losse shutter, strobe en dimmer te vinden, die de Winner niet heeft. De Winner maakt gebruik van het gobowiel om te stroben, wat ik persoonlijk zeer lelijk vind. Tevens heeft de Aztek meer kleuren, maar helaas lijken sommige kleuren nogal op elkaar. Het is jammer dat er geen leuke tunnel-gobo in de DJ Robo te vinden is.
Toch vind ik zelf de Winner een klasse hoger, vooral door het prijsverschil in vergelijking met de DJ Robo. De Robo beschikt over leuke opties, maar de Winner wint als het gaat om duurzaamheid en stevigheid. Maarja, daar betaal je dan ook voor.
Maar wat heeft de Aztek verder onder de motorkap?
Allereerst kijken we naar de voorzijde, waar we een redelijk grote ventilator kunnen vinden. Deze is hard nodig om de trafo en halogeenpit een beetje af te kunnen koelen bij intensief gebruik. De opbouw van de scan is netjes te noemen, de plaats waar de lamp hoort te zitten is eenvoudig te bereiken door de kap er af te schroeven met een inbussleuteltje. Deze wordt meegegeven in de doos, evenals een kabel met eurostekker en schuko om de scan van elektriciteit te voorzien en een standaard XLR-kabel van een paar meter, zodat je direct aan de slag kunt.
Binnenin kunnen we zien dat er niet heel netjes is omgegaan met het inlijmen van de dichrokleurtjes op het kleurenwiel. Positief te noemen is wel dat er dichrofilters gebruikt worden om een stel mooie kleurtjes te laten zien, negatief is de manier waarop deze zijn ‘gemonteerd’. De kleurenflilters zijn namelijk met een iets te royale dot lijm vastgemaakt.
Het gobowiel was eenvoudig te maken, de contouren van de gobo’s zijn duidelijk te zien in het metalen gobowiel. Het is echter niet mogelijk om gobo’s te veranderen, of er nieuwe in te steken, aangezien het een volledig metalen plaat is.
Iets boven beide wielen zien we dat er een losse shutter aanwezig is. Deze zorgt er voor dat de lichtbundel doorgelaten wordt richting de lens, of geblokkeerd wordt.
Bij de kop kunnen we zien dat er twee stappenmotoren aanwezig zijn. Eentje voor de pan, de andere voor de tilt. Ik heb het idee dat overal dezelfde stappenmotoren gebruikt worden, maar durf dit niet met zekerheid te zeggen. Mocht het wel zo zijn, dan is het handig om deze te kunnen vervangen.
Wanneer we onder de spiegel kijken, kunnen we een verstelbare lens vinden. Deze kunnen we draaien, om de scherpte van de gobo’s in te stellen. Dit voorkomt dat je wazige gobo’s op de dansvloer krijgt. Door wat aan de lens te draaien kun je je gobo’s scherp stellen en een mooi effect bereiken.
Het aansluitpaneeltje van de Robo is een beetje krakkemikkig te noemen, wanneer ik een XLR-plug wil aansluiten kan ik de onderkant mee zien bewegen. Op zich geen ramp, maar het is irritant.
Tevens zijn de dipswitches niet even goed te bereiken, doordat deze nogal verzonken zijn op de printplaat die er voor zorgt dat alle DMX-adressen netjes lopen.
Verder is er een rood indicatieledje aanwezig die laat zien of er een DMX-signaal is, wanneer dit er is, zal dit ledje gaan knipperen. Zoals ik al een beetje had verklapt, is er DMX-in en DMX-out aanwezig zodat je je DMX-signaal netjes kan distribueren. Een functie die op vrijwel alle DMX-scans aanwezig is.
Wat ook leuk geweest zou zijn, maar niet aanwezig is, is een pan-invert, waardoor je je lichtbundels kunt laten kruisen. Dit effect, zoals onderstaande afbeeldingen weergeven, zijn nu alleen ‘software-matig’ te bereiken, door de scans apart in te programmeren en de DMX-waardes voor de pan te vergelijken. Wanneer je voor de ene waarde 255 invult, dien je voor de andere waarde 0 in te vullen om dit effect zo goed mogelijk te bereiken. De Winner, zoals bovengenoemd, kan dit wel, maar ik beschouw die scan toch als een klasse hoger, doordat deze scan ook een duitje meer kost.
Nu een kijkje naar de scan in werking. De licht-output van de scan is netjes te noemen, de lichtbundels van de scans prikken dan ook heel makkelijk door de bundels van mijn viertal PAR56 short spots heen. Met een pufje rook kun je heel mooi de contouren van de gobo’s zien, en de lichtbundels die door de ruimte jagen.
De snelle bewegingen van de stappenmotoren voor de spiegel zorgen er voor dat de lichtbundel per scan vlug de ruimte doorkruist, of juist langzaam wanneer je graag werkt met fade-time, voor een rustig effect.
Gobo- en kleurenwijzigingen vinden snel plaats, maar wanneer je té fanatiek bent en de kleuren of gobo’s steeds van 1 naar 15 laat springen en terug (rainbow-effect), kan het gebeuren het wiel doordraait en de gobo’s/kleuren opeens op een andere plaats staan. Een snelle reset zorgt er voor dat alles weer op de juiste plek komt te staan, maar deze manier van scrollen is niet best te noemen. Probeer dus in een chase niet teveel van kleur en gobo te veranderen, want het kleuren- en gobowiel vinden het al niet zo leuk, maar je publiek ook niet, want het oogt nogal druk.
De ingebouwde dimmer zorgt er voor dat de output van de scans begrensd kan worden, om een beetje mysterieus effect te kunnen bereiken. Van 0% naar 100% gaat redelijk snel voor een halogeenpit.
De strobe-functie van de shutter daarentegen is niet goed te noemen, na enkele seconden stroben met zijn compagnon die naast hem hangt, lopen ze al niet meer gelijk. Wanneer je op z’n snelst aan het stroben bent, valt het niet zo op, maar wanneer je de strobe gebruikt op een lager tempo, zijn de verschillen heel snel te merken.
De shutter-functie werkt wel naar behoren en is zeer snel en accuraat, de lichtbundel wordt binnen no-time geblokkeerd wanneer je van deze functie gebruik maakt.
De scan kun je eenvoudig in je truss te bevestigen, wanneer je een G-haak monteert aan de bijbehorende beugel. Het nadeel van de beugel is dat de aandraaipunten nogal zwak zijn, de scan wil dan ook liever naar voren hangen door het zwaartepunt. Een borgmoertje achter het aandraaipunt zorgt er voor dat de beugel goed blijft hangen. Nadeel is dan wel dat de beugel minder makkelijk te draaien is, maar dat moet je maar voor lief nemen. Tevens is het lastig draaien bij de beugel doordat de beugel te dicht bij de achterkant gemonteerd is.
Voor het geld kan ik niet anders zeggen dat dit een van de meest nette en bewezen budgetscanners is in zijn klasse.
De DJ Robo beschikt over meer opties dan zijn concurrentie, en mede daarom is de scanner zo populair onder vele lightjockeys, buurtcentra, discotheken, drive-in shows en wellicht nog veel meer organisaties die voor weinig geld een heel nette scanner zoeken met genoeg opties om een mooie lichtshow neer te kunnen zetten.
Comment