(B-Stock) Arturia PolyBrute 12 synthesizer

Algemeen

De Arturia Polybrute die in 2020 uitkwam is beslist niet de meest voordelige synthesizer op de markt. En toch, jaren later, is het nog steeds een populair model. De vraag naar prijzige maar zeer goede analoge synths is er dus wel degelijk, en in deze tijd van virtuele instrumenten is dat best leuk om te ervaren. De Polybrute is een synth waarbij vooral controlling een grote rol speelt. Aftertouch, expressiepedalen, de bijzondere multidimensionale controller links van de toetsen. Qua nuance bleek 't een van de meest 'menselijke' synthesizers op de markt. Kun je zo'n synth nog verbeteren? Ja! De Arturia PolyBrute 12 is die verbeterde synthesizer.

Eigenschappen van de Arturia PolyBrute 12

De polyfonie is verdubbeld ten opzichte van de eerder uitgebrachte PolyBrute. Maar liefst twaalf stemmen krijg je, en dat is dus met per stem twee analoge oscillatoren, een sub-oscillator, en mogelijkheden voor sync en FM. Onder de kap is er sprake van extra sound-boards voor die extra polyfonie. Dat impliceert ook dat het binnenwerk wat forser is geworden en er meer warmte ontstaat. Die warmte verdwijnt weer door de roosters achterop, en de extra sound-boards maken de behuizing zichtbaar groter. Verder: drie envelopes, drie LFO's, twee goede filters, een flinke modulatiematrix en effecten. Het is een subtractieve synth, en wel eentje die overzichtelijk is en lekker snel bedient. Aftertouch dan; ook dit klavier biedt polyfone (en monofone) aftertouch, een trend die steeds luider wordt. FullTouch (een term van Arturia) gaat nog een stapje verder door een klank al te starten bij de lichtste aanraking van een klaviertoets. Je moet 't even geprobeerd hebben om 't te begrijpen. Maar bij andere klavieren klinkt een klank pas als de toets helemaal is ingedrukt, bij de PolyBrute 12 kan de klank al spelen als die 'travel' nog aan 't begin staat.

De menselijke kant

We noemden in de eerste alinea de menselijkheid. Het gaat daarbij om de mate waarin de mens een klank kan bijsturen waardoor de klank de variatie krijgt die mensen ook bewerkstelligen met hun stem, strijkers en blaasinstrumenten. Deze expressie is een belangrijk detail als je bedenkt dat synthesizers weleens als verwijt krijgen dat ze statisch klinken en enige menselijkheid missen. Dat zal gerust waar zijn voor een hoop synths, maar niet voor de PolyBrute. Als je met de PolyBrute niet de klank menselijk maakt, dan heb je de verkeerde synth gekozen, en waarschijnlijk ook de verkeerde hobby. Als er nou één synthesizer is waarmee je de menselijke factor makkelijk in de klank brengt, dan is het deze PolyBrute. De twee connectoren voor expressiepedalen, de Morphée, de pitch- en modulatiewielen, de aftertouch, de ribbon-controller, het is nagenoeg onmogelijk om deze synth statisch te laten klinken. En dát is dé bepalende factor.

Voor wie?

De prijs vertegenwoordigt goed wat deze PolyBrute 12 allemaal kan. En met een dubbele polyfonie ten opzichte van de oude PolyBrute is een dubbele prijs ook geheel volgens het boekje. Bedenk dat 't hier echt om fysiek aanwezige voice-boards gaat (printplaten met componenten). Het zal ook betekenen dat 'ie financieel (nog) niet voor iedereen bereikbaar is. Maar de belangrijkste vraag om te stellen is of je iemand bent die expressieve klanken wilt maken. Als je alleen maar op zoek bent naar simpele pads (laten we zeggen: "Jump" van Van Halen), leads, bassen en effecten, dan is de PolyBrute 12 (alhoewel meer dan capabel) waarschijnlijk overgekwalificeerd. Alsof je een enorm landhuis koopt terwijl je maar in één klein kamertje leeft (met al je synths). De PolyBrute, en zeker deze PolyBrute 12, is er voor sound-designers die hun synth werkelijk zien als een menselijk instrument en al deze nuance en expressie willen horen. Voor die groep is er onder de analoge synthesizers geen alternatief; beter dan de PolyBrute 12 ga je 't momenteel niet vinden! Kunnen we hier tevens afspreken dat niemand ook maar een poging doet om Jump te spelen op deze synth?