Polyend Tracker sequencer

Algemeen

De Polyend Tracker sequencer is typisch een gevalletje 'waar komt dat nou weer vandaan'. De 40'ers en 50'ers zullen 't nog kennen van vroeger: de tracker, ooit begonnen op de Amiga in de jaren 80, later op alle soorten computers gemeengoed geworden. De jongere generatie zal 't mogelijk kennen van Buzz en Renoise, maar anders dan dat is een tracker een compositiemethode die al jaren vlak onder de radar blijft. Wat dat betreft: hulde voor Polyend dat ze dit eens proberen. Want een product in de marge is het zeker niet, hier is over nagedacht. Het is in principe een compleet product waarmee je muziek kunt produceren. Het heeft z'n eigen audio-connectoren, het heeft zelfs MIDI IN en MIDI OUT. Een MPC-stijl workstation komt nog het meest in de buurt, maar dan niet met drumpads, maar met een tracker-interface.

Eigenschappen van de Polyend Tracker

Traditioneel heeft een tracker zelf een methode om klanken weer te geven. Dat kan een synthesizer zijn (zoals FM, dat in de jaren 80 vaak voorkwam), maar ook samples zijn een vaste waarde. In de Polyend Tracker zit een sampler (speler én recorder), een granulaire synthesizer en een wavetable-synthesizer; klankmogelijkheden genoeg dus. Er zitten effecten in en het kan zelfs klassieke MOD-bestanden lezen (het bestandsformaat dat destijds in de Amiga-trackers werd gebruikt). Dit alles in een mooie behuizing met 48 pads. USB-gevoed, met een microSD-slot en een mooi kleurenscherm.

Wat is een tracker?

Heel simpel gezegd is 't een tweedimensionaal grid met daarop noten verdeeld over sporen. De sporen zijn horizontaal geordend, de noten verticaal. Qua navigatie en werking is 't een beetje te vergelijken met Excel. De manier van denken is minder apart dan je zou denken. Daar waar een reguliere DAW een doorontwikkeling is op het tape-paradigma, waarbij real-time opname een belangrijke rol heeft, daar is een tracker een nerdy manier om een partituur te maken. Klassieke musici die zonder druk van een metronoom noten op de juiste plek willen zetten, zullen makkelijker met een tracker werken dan ze denken. Een kenmerk van trackers is dat je er razendsnel noten mee kunt plaatsen, vergelijkbaar met het snel tikken van een stuk tekst in een tekstverwerker. Dat is hét verschil met een reguliere DAW, waarin de interface voor een groot deel is gericht op de muis, met grote grafische menu's. Een ervaren tracker-gebruiker tikt z'n noten in met een toetsengeratel dat doet denken aan een krantenredactie, vlak voor de deadline.