Arturia PolyBrute Noir synthesizer

Dit is mijn eerste hardware synthesizer, ik heb hem nu ruim een maand, lees dit met dat in het achterhoofd.

Wow. Ik ben onder de indruk van hoe makkelijk deze synth is. Na jaren werken in VSTs, is dit een welkome verbetering van workflow (fysieke knoppen, love it). Die digitale ervaring maakt de leercurve zeker minder stijl, maar toen ik in de winkel andere synths aan het uittesten was, viel mij op hoe intuïtief de PolyBrute is, en dat blijft zich keer op keer bewijzen nu ik hem thuis heb. Maar wat mij het meeste aanspreekt, en wat ik misschien nog wel belangrijker vind dan hoe de synth uiteindelijk klinkt (daar later meer over), is dat deze uitnodigt om te spelen, en een bron van inspiratie en enthousiasmering is. Menig korte nacht achter de rug omdat ik te lang bleef spelen met dit geweldige apparaat.

Dat de synth intuïtief is moet ook wel, want wat kan je hier veel mee. Vrijwel alles moduleren? Sure! Modulaties moduleren? Prima! En is dat dan moeilijk? Nee, je houdt een “target” knopje ingedrukt, beweegt de parameter, en vervolgens kan je moduleren. Je hoeft niet door een menu heen te spitten, je bent niet gelimiteerd aan LFO1 voor A en LFO2 voor B of iets dergelijks. Vervolgens zijn er dan vele manier waarop je expressie kan gebruiken als bron van deze modulatie, de Morphée of de Ribbon bijvoorbeeld zijn makkelijke (en wederom intuïtieve) controls. En mocht er dan toch een menu zijn, dan is deze makkelijk te bereiken. En als klapper op de vuurpijl, de synth is te controleren via een standalone programma of als VST in je DAW*.

Dan nu het geluid. Online wordt soms wel eens gezegd dat de PolyBrute dun klinkt. En ik snap wat hiermee bedoeld wordt, en “opeens” gelimiteerd zijn aan 6 voices in totaal is wel echt wennen als je gewend was om “poly unison” patches te maken in digitale synths als SurgeXT of Serum. En ja, dat is dan lastig, dus je moet creatief zijn. Maar klinken de basis geluiden zelf dun? Nee, je sub zal de vloer alsnog doen trillen als je lage tonen genereert met een basic saw of square. Wel zal je, als je VSTs met veel voices gewend bent, je hierop moeten aanpassen.
Hetgeen wat mij dan vooral naar de PolyBrute trok was juist het geluid, en daarmee doel ik op hoe je het geluid kan blijven vervormen (door die diepgang aan modulatie). Ik wilde een synth die zowel prachtige analoge pads kan maken, als rauwe moderne digitale leads of basses. En dat is waar de PolyBrute goed uit de verf komt, de synth heeft een erg breed pallet, en is erg goed over dat gehele pallet.

Wat ik wel vind tegenvallen, is de kwaliteit van de toetsen. Ze zijn niet slecht, verre van, maar ze zijn ook niet uitstekend, en als je dan een Roland klavier (of echte piano’s) gewend bent, valt dit tegen. De aftertouch vergt veel druk, en kijkt best nauw, al is dat denk ik ook een kwestie van gewenning. De knoppen voelen prima, de bauwkwaliteit is ontzettend degelijk, en de looks zijn ook goed, zeker van de Noir editie.

Raad ik deze synth aan? Ja! Zoek je een synth die vrijwel alles kan, en het merendeel van dat alles ook nog eens erg goed? Dan is de PolyBrute geschikt. Zoek je een synth die de beste en warmste analoge geluiden kan maken, of de vieste kicks, oftewel, een synth die gespecialiseerd is, dan is de PolyBrute niet geschikt. Voor de rest? Ik denk dat je erg lang zoet bent met deze jongen, ik in ieder geval wel.

En dan als laatste, waarom heb ik deze synth gekocht als eerste hardware synth? Toen ik begon te overwegen om een synth te kopen was voor mij belangrijk dat deze een breed scala aan geluiden kon maken, een redelijk groot klavier heeft, en waar ik niet snel uit zou groeien. En dat is iets waar de PolyBrute voor mij het meest geschikt was. Ik had bijvoorbeeld ook gekeken naar de Roland Juno-X, voor de mooie oude geluiden, maar al snel was duidelijk het vooral die mooie oude geluiden waren. Ook heb ik gekeken naar de kleinere synths, zoals de Arturia MiniFreak, en daarbij zag ik mijzelf al snel tegen de limieten aanlopen. En zo kwam ik uit bij de PolyBrute. Een synth waar ik jaren zoet mee zal zijn, en die qua sounddesign vrijwel alles kan maken wat ik wil.

Hopelijk had je wat aan deze review, en als het kan, wil ik deze graag updaten over een (paar) jaar!

*Helaas heb ik nog niet de VST-plugin goed werkend gekregen in Ableton. De standalone applicatie werkt gelukkig wel!

Na lang wikken en wegen over de aanschaf van een nieuwe analoge synthesizer heb ik op basis van reviews, tutorials, demos en beschrijvingen besloten om bij Bax shop in Goes (2 uur rijden!) te gaan luisteren naar een aantal analoge synthesizers die mij interessant leken. Met hulp van een aardige medewerker de juiste koptelefoon met verloopplug geregeld en wat tips en instructies gekregen om de diverse synthesizers te kunnen uitproberen.
Uiteindelijk de keuze gemaakt voor de Arturia Polybrute, omdat deze mij persoonlijk het meeste aansprak. Alle uitgeprobeerde synthesizers waren op voorraad, dus met grote zekerheid zou ik er met eentje weer mee naar huis gaan :-)
Eenmaal weer thuis heb ik direct de Polybrute uitgepakt, aangesloten en uitgeprobeerd...
En wat een geluiden!!!
Dankzij de bijzondere functies, zoals de Morphee, de slider en de duophone aftertouch kunnen unieke klankwisselingen worden gerealiseerd, wat met de meeste analoge synthesizers onmogelijk is.
Echt analoge morphing tussen twee timbres!
De twee onafhankelijke filters die zowel in serie als parallel of traploos er tussenin geschakeld kunnen worden, maakt deze synthesizer eveneens heel bijzonder en je kunt hier niets fout doen, het blijft altijd goed klinken.
De 6 voices zijn meestal geen beperking, het voice stealing algoritme is in te stellen en in die enkele situaties, waarin het in de studio een beperking zou kunnen zijn, is er meestal wel een workaround te bedenken. Het kan soms zelfs in het voordeel werken en alle specifieke Polybrute functies maakt deze synthesizer een must om deze naast eventuale andere synths te hebben.
Vrijwel alle functies (sowieso alle nodige) zijn direct onder de knoppen bereikbaar, zodat sound design niet complex is, dus geen tijdrovende menu diving met het risico uit de flow te raken.
En uiteraard zeer geschikt voor live performance (let wel op het gewicht, de Polybrute is zwaarder dan de gemiddelde synthesizers met 61 toetsen).
Echter zal mijn Polybrute nooit mijn studio verlaten...

This is an amazing piece of kit. You can pretty much craft any sound you want with the two different filters and multiple ways to program every aspect. It's almost like having the flexibility of a modular but with the ease of having buttons and knobs to make the cross connections. The menu is easy to access (press 'Settings' button, then move the control you want to mess with), and easy to read. Although you can still down and start making sounds/music right away, reading the manual is worthwhile.